Kavılca, dünyanın en eski buğday türlerinden biri. Bir grup gönüllü onu yok olmak üzereyken bulup tarıma kazandırmasaydı Anadolu’dan silinip gidecekti.

Kars’ta, Yer Gök Anadolu Derneği’nin çabalarıyla kavılca buğdayına yönelen üreticilerin sayısı artıyor. Bu buğday türünde kabuk sayısı daha fazla; bu yüzden hasadı, kabuklarının ayrılması diğerlerine göre daha zor.

Kars’ın yerli buğdaylarından kavılca (kabulca, kablıca) emmer grubu buğdaylar içinde değerlendiriliyor. Basım tarihi 1951 olan Türkiye’nin Zirai Bünyesi isimli eser, Emmer çeşidi buğdayların tümüne Anadolu’da ‘kablıca’ dendiğini, tarımının en çok Kuzey Anadolu ve özellikle de Kastamonu’da yapıldığını belirtiyor.

Her bölgede tohum çeşitlerine verilen isimler de bu akrabalık konusunda bize yol gösterici olabilir. Buğdayın kavılca çeşidi soğuk iklime uyum sağlamak için hem tohumu çevreleyen kabuk sayısını artırmış, hem başağındaki çatallarını daha da kalınlaştırmış.

iklime uyumun bir sonucu olarak da daha ılıman yerde evrilen Kastamonu’nun siyezi, kavılca ile akraba olsa da görünüş bakımından daha çıplak kalıvermiş. Bu nedenle de Karslılar, siyeze ‘cıbıl arpa’ diyor. Aynı şekilde kavılca siyezin daha çatallısı anlamında ‘çatal siyez’ adını da alıyor.